W Hałcnowie znajduje się dom Zgromadzenia Sióstr Serafitek, które są obecne na tych terenach już od ponad 100 lat (w 1991 r. Siostry przeżywały 100 rocznicę swojej bytności w Hałcnowie!) Siostry z wielkim sercem i zaangażowaniem włączają się posługę chorym w parafii, w katechezę, prowadzą Przedszkole Niepubliczne im. Matki Małgorzaty Szewczyk, gdzie edukują kolejne pokolenia najmłodszych Hałcnowian. Siostry prowadzą również Dom Rekolekcyjny, który udostępniają na różnego rodzaju dni skupienia, warsztaty, rekolekcje, spotkania.
9.06.2013 r. w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie Łagiewnikach została beatyfikowana S. Małgorzata Łucja Szewczyk założycielka Zgromadzenia oraz wspólnoty w Hałcnowie.
KRÓTKA HISTORIA ZGROMADZENIA
Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej /Serafitki/ powstało w Zakroczymiu w 1881 roku założone przez Bł. O. Honorata Koźmińskiego kapucyna i Bł. M. Małgorzatę Szewczyk w celu odrodzenia religijnego i moralnego narodu.
Łucja Szewczyk w maju 1881 r. razem z pierwszą kandydatką do zakonu zaczęła w Zakroczymiu pod kierownictwem bł. Honorata formować nowe bezhabitowe zgromadzenie zakonne. W początkowym okresie przez 10 lat siostry pracowały na terenie zaboru rosyjskiego i mimo trudności opiekowały się chorymi i bezdomnymi staruszkami w Zakroczymiu, Warszawie i Częstochowie. W 1891 r. przeniosły swą działalność na teren ówczesnej Galicji. 14 sierpnia 1891 r. siostry przyjęły habity z rąk ordynariusza krakowskiego kard. Albina Dunajewskiego i odtąd Zgromadzenie zaczęło występować jako habitowe. Było to możliwe gdyż w zaborze austriackim panowała większa swoboda religijna. W okresie międzywojennym Zgromadzenie rozwijało się bardzo intensywnie w całej Polsce, dlatego w 1932 r. doszło do podziału na prowincje: poznańską, lwowską (obecnie przemyską) i oświęcimską. Po II wojnie światowej siostry objęły działalnością charytatywną biednych i chorych poza granicami Polski: w Algierii, Francji, Szwecji, USA, Włoszech oraz na Białorusi i Ukrainie. Obecnie Zgromadzenie kontynuuje działalność zapoczątkowaną przez Założycieli. Dominuje praca na rzecz ludzi niesamodzielnych, nieuleczalnie chorych, osób starszych i upośledzonych dzieci. Siostry angażują się też w pracę jako katechetki, pielęgniarki, przedszkolanki, kancelistki, organistki.
HAŁCNÓW – PIERWSZY DOM ZGROMADZENIA NA TERENIE GALICJI
M. Małgorzata, kierując się troską o dalszy los zapoczątkowanego przez nią Zgromadzenia, powzięła zamiar osiedlenia się w Galicji, czyli na terenach ziem polskich będących pod zaborem austriackim, gdzie istniała większa swoboda religijna, dająca możliwość rozwoju Zgromadzenia i szerszej działalności charytatywnej. Do podjęcia takiej decyzji prawdopodobnie przyczyniło się przyjęcie początkiem 1889 r. pierwszej kandydatki pochodzącej z Galicji, Joanny Hałat, z Bulowic koło Kęt, która widząc trudne warunki sióstr w Zakroczymiu, prosiła Matkę Założycielkę o założenie placówki w jej rodzinnych stronach. Matka Małgorzata nie ustawała w gorącej modlitwie o pomoc Bożą w znalezieniu miejsca, gdzie siostry mogłyby się osiedlić i rozwinąć działalność właściwą Zgromadzeniu. Wkrótce dowiedziała się, że Państwo Czeczowie, właściciele budynku dworskiego w Hałcnowie, mają zamiar oddania go na cele dobroczynne. Udała się więc do barona Hermana Czecza, dziedzica wsi Kozy koło Bielsko-Biała, i przedstawiła swoją prośbę. Państwo Czeczowie chętnie przyjęli propozycję Matki Małgorzaty objęcia tej placówki, postanowili ofiarować siostrom swoją posiadłość wraz z budynkiem dworskim i obiecali przeprowadzenie wszelkich adaptacji i remontu domu. Dom folwarczny w Hałcnowie ofiarowany przez barona Czecza na ręce Matki Małgorzaty Szewczyk stał się pierwszym domem Sióstr Ubogich na terenie Galicji, które przyjęły tutaj nazwę Zgromadzenia Córek Boleści Matki Bożej, znanych również pod nazwą Sióstr Serafitek.
Pod przewodnictwem barona Czecza zostały przeprowadzone remonty i adaptacje domu według życzeń Matki Małgorzaty. On też ofiarował ołtarz i całe urządzenie do kaplicy. Matka Założycielka w przygotowanej kaplicy umieściła duży krzyż a obok niego Tabernakulum i piękną figurę Matki Bożej Bolesnej. Kaplica ta do dziś służy siostrom jako miejsce spotkania z Chrystusem Eucharystycznym i Jego Bolesną Matką.
Siostry poprzez swoją ofiarną służbę najuboższym, poprzez przykład własnego gorliwego życia, dobroć i życzliwość wobec wszystkich, szybko zdobyły sobie zaufanie wśród miejscowej ludności. Jednak w ich działalności apostolskiej decydujące znaczenie miał habit, gdyż ludność Galicji, która cieszyła się pełną wolnością religijną pod panowaniem Austrii, nie uznawała sióstr bez zakonnego stroju. Dlatego też Siostrzyczki Ubogich po przybyciu do Hałcnowa podjęły decyzję ubrania habitów. Matka Założycielka przygotowała więc do poświęcenia nie tylko dom gotowy do prowadzenia dzieł charytatywnych, ale także habity zakonne, po uzgodnieniu wcześniej z Ojcem Honoratem. On też zatwierdził projekt stroju zakonnego przekazanego przez Matkę do Zakroczymia.
Dnia 14 sierpnia 1891 roku ks. Kardynał Dunajewski poświęcił dom oraz przygotowane habity dla sióstr, udzielając im swego pasterskiego błogosławieństwa. Tego dnia siostry ubrane po raz pierwszy w zakonne habity uczestniczyły w uroczystej sumie w kościele parafialnym w Hałcnowie.
Więcej informacji o Zgromadzeniu Sióstr Serafitek: Zgromadzenie