Sakrament namaszczenia chorych udziela specjalnej łaski chrześcijaninowi, który doświadcza trudności związanych ze stanem ciężkiej choroby lub starości. Ma on  swoje źródło w poleceniu, które zwarł św Jakub w swoim liście: "Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone"

(KKK 1526-1527)

Sakrament namaszczenia chorych winni przyjmować ludzie chorzy, starsi lub będący w niebezpieczeństwie śmierci. Nie wolno odkładać sakramentu namaszczenia i pojednania na ostatnią chwilę.

Chorych odwiedzamy z Komunią świętą w pierwsze piątki miesiąca, przed Świętami Bożego Narodzenia oraz przed Wielkanocą (w nagłych wypadkach o każdej porze).

W razie niebezpieczeństwa śmierci, jak najszybciej prosimy księdza o przyjazd do domu chorego z posługą sakramentalną. 

Sakramentu namszczenia chorych nie udziela się człowiekowi już zmarłemu.

W domu chorego zaleca się przygotować:

  • stół nakryty białym obrusem
  • krzyż, zapalone świece
  • wodę święconą i kropidło